اسفنج ها و دمواسفنج ها
با اسفنج ها و دمواسفنج ها به طور کامل آشنا شوید
اسفنج ها از لحاظ شکل ظاهری،
قابل شناسایی می باشند.
اغلب اسفنج های موردعلاقه ی آکواریوم داران در کلاس دمواسفنج ها قرار دارند.
تنها چندین نوع از اسفنج ها را نمیتوان از شکل ظاهری شناسایی کرد
و ساختار درونی اسکلت آنها به عنوان وجه تمایز مورد معاینه قرار میگیرد.
آشنایی با اسفنج ها :
دانشمندان از روی ساختار داخلی اسفنج ها، آنها را به گروههای مجزا تقسیم میکنند.
این ساختارهای داخلی از شاخک های ریز تشکیل گردیده است.
شاخک ها در سلول های اسفنجها قرار داشته و به شکل مینرال،
اسکلت اسفنجها را شکل میدهند.
جنس این شاخک ها از کربنات کلسیم یا سیلیکات است .
در چندین مورد هم، شاخک ها در اسکلت وجود ندارند
و تمام اسکلت از پروتئین تشکیل شده است .
شاخک ها دارای طولی بین چندهزارم میلی متر تا چندین سانتیمتر هستند.
اغلب این شاخک ها دارای درازایی بین 0.1 تا 0.5 میلیمتر هستند.
گروه بندی اسفنجها مستلزم اندازه گیری شاخک ها
و تشخیص نوع و فراوانی شاخک ها می باشد.
به علت کمبود امکانات آزمایشگاهی،
اغلب اسفنجها داخل صخره های زنده، قابل شناسایی در خانه نیستند.
این مهم نیز مستلزم مشاهدات میکروسکوپی و تجهیزاتی است
که اغلب علاقمندان از آن محروم می باشند.
اسفنج خمره ای که در طبیعت میتواند چندین قرن به رشدونمو ادامه دهد
و به قدری بزرگ شود که یک انسان بالغ را در میان خود جای دهد.
آشنایی با دمواسفنج ها :
اغلب اسفنج های موردعلاقه ی آکواریوم داران در کلاس دمواسفنج ها قرار دارند
(گروه سوم اسفنج ها به نام هگزالتینلیدها در اعماق زندگی میکنند
و به روی صخره های مرجانی قرار نداشته و در نتیجه به آکواریوم نیز راه پیدا نمیکنند).
دمواسفنج ها از روی ساختار سیلیکاتی شاخک هایشان شناسایی می شوند.
سیلیکات جزء اصلی سازنده ی شیشه بوده
و از اینرو حداکثر جانداران توانایی استفاده ی متابولیسمی از این ماده را دارند.
اسفنجها نیز به عنوان اسکلت و ساختار تدافعی خود از این ماده سود می برند.
دمواسفنج ها معمولا از اسفنجهای آهکی بزرگتر می باشند.
در واقع اندازه ی برخی از این اسفنجها در قطب جنوب به اندازه ی یک خانه ی کوچک نیز میرسد.
دمواسفنج ها در تمامی دریاها و در آب شیرین نیز یافت می شوند.
علیرغم پیچیدگی بیشتری که در ساختار این اسفنجها نسبت به اسفنج های آهکی قابل مشاهده است ،
مواد غذایی هر دو گروه یکسان می باشند.
این گروه در تمامی رنگ ها یافت می شوند اما تمامی این اسفنج ها مناسب نگهداری در آکواریوم نیستند.
یک نوع دمواسفنج
در طبیعت، شکارچیانی مانند ماهی ها و خرچنگ ها از اسفنجهای با رنگ روشن جهت جلب طعمه استفاده میکنند.
اغلب این شکارچیان خطرناک و سمی می باشند. از سوی دیگر،
معدودی از اسفنجهای زیبا نیز سمی بوده و جایی در آکواریوم های خانگی نخواهند داشت.
خوشبختانه، اغلب این اسفنجها بی خطر بوده و زیبایی خاصی را به آکواریوم خواهند بخشید.
فراوانی اسفنجها در تپه های مرجانی یکسان نبوده و اغلب در حوزه ی کارائیب یافت می شوند.
دمواسفنج ها (برخلاف اسفنجهای آهکی که بر روی صخره های زنده یافت می شوند)
از فروشگاه ها خریداری می شوند و اقدامات پیشگیرانه به منظور حفظ سلامت آنها الزامی است .
سطح دمواسفنج ها نباید هیچگاه با هوا تماس پیدا کند.
اسفنجها دارای میلیون ها کنال میکروسکوپی هستند
که وظیفه ی تنفس و تغذیه موجود را بر عهده دارند.
هر حباب هوا به وسیله این کانالهای مانند مویرگ جذب شده و باعث انسداد کانال می شود.
در نتیجه تمامی سلولهای اطراف کانال می میرند.
فساد این سلول ها سبب تولید گاز و در نتیجه حبابهای بیشتر میگردد.
نتیجه ی این فرآیند زنجیره ای، مرگ تمامی اسفنج خواهد بود.
اغلب اسفنج ها در نواحی زندگی میکنند که حباب در آن دیده نمی شود.
اگر میخواهید درباره ماهی های آکواریومی بیشتر بدانید مقالات ما رو مطالعه کنید
